TO
ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
TOY
ΜΑΓΝΗΤΙΚΟY
ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟY
ΚΑΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ
ΤΩΝ
ΚΥΜΑΤΟΒΟΛΩΝ ΜΑΓΝΗΤΙΚΩΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΩΝ
(W
Μ
Τ
S
)
Ήταν γνωστό από τη δεκαετία του 1920 ότι
οι πυρήνες ορισμένων ατομικών στοιχείων (Ή, 31Ρ, I9F, 23Na, I3C, και
Ι4Ν) που έχουν περιττό αριθμό πρωτονίων ή νετρονίων συμπεριφέρονται
ουσιαστικά σαν μικροί μαγνήτες με χαρακτηριστική μαγνητική ροπή. Στη
φυσική τους κατάσταση, περιστρέφονται γύρω από τον άξονα τους και η
κατεύθυνση του άξονα κάθε μικρού μαγνήτη είναι τυχαία με αποτέλεσμα η
συνισταμένη μαγνητική ροπή να είναι μηδέν.
Όταν
όμως μία υλική δομή (πχ ένας βιολογικός ιστός)
που περιέχει τέτοιους πυρήνες βρεθεί υπό την
επίδραση στατικού μαγνητικού
πεδίου, οι πυρήνες αυτοί
συμπεριφέρονται όπως η γνωστή μας
σβούρα
κάτω από την επίδραση του πεδίου
βαρύτητας.
Δηλαδή, όπως φαίνεται και στο σχήμα της
επόμενης διαφάνειας ,
το διάνυσμα μαγνητικής ροπής
του κάθε πυρήνα δεν παραμένει
στατικό και ευθυγραμμισμένο με την κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου,
αλλά περιστρέφεται γύρω από τον άξονα του πεδίου αυτού με μια
χαρακτηριστική κίνηση που ονομάζεται
μετάπτωση
(όπως και ο άξονας της σβούρας δεν
παραμένει σταθερός και κάθετος στο έδαφος, αλλά
περιστρέφεται με τον ίδιο
τρόπο διαγράφοντας έναν κώνο).
Κάτω από την επίδραση στατικού μαγνητικού πεδίου, οι
πυρήνες πχ Υδρογόνου περιορίζονται από την κβαντική μηχανική στο να στραφούν
σε μία από δύο κατευθύνσεις, εκείνη του μαγνητικού πεδίου (θεμελιώδης
κατάσταση) ή την αντίθετη προς αυτή
(διεγερμένη κατάσταση). Οι πυρήνες που βρίσκονται σε θεμελιώδη
κατάσταση είναι κατά ένα μικρό ποσοστό (1,4 πυρήνες σε σύνολο
1 000 000 πυρήνων) περισσότεροι από
εκείνους που βρίσκονται σε διεγερμένη κατάσταση.
Λόγω του μικρού αυτού πλεονάσματος πυρήνων σε
θεμελιώδη κατάσταση, έχουμε μια
ολική μαγνήτιση μικρού μεγέθους στην κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου και
από αυτήν προέρχεται τελικά το σήμα στην επεξεργασία του
οποίου στηρίζεται η ανακατασκευή της
εικόνας. Η ολική αυτή μαγνήτιση (Μ) στην κατεύθυνση του
μαγνητικού πεδίου είναι η συνισταμένη των διανυσμάτων
μαγνητικής ροπής των πυρήνων που
βρίσκονται σε μεταπτωτική κίνηση γύρω από τον άξονα του στατικού
μαγνητικού πεδίου (Ηο)
και με κάποια διαφορά φάσεως ο ένας από τον άλλο.
Για να εφαρμόσουμε αποτελεσματικά μια πρόσθετη δύναμη
πάνω σε ένα αντικείμενο το οποίο εκτελεί μεταπτωτική κίνηση,
η δύναμη αυτή πρέπει να ταλαντούται με τη
συχνότητα μετάπτωσης του αντικειμένου
(συντονισμός).
Όταν δηλαδή η
συχνότητα της εξωτερικής ακτινοβολίας (που εκπέμπει ελεγχόμενα
το WMTS) συντονιστεί με την
συχνότητα μετάπτωσης ενός είδους
πυρήνων της υλικής δομής , ασκείται πάνω σ' αυτούς μια πρόσθετη δύναμη
(πέραν της δύναμης που οφείλεται στο στατικό μαγνητικό πεδίο) που αναγκάζει
το διάνυσμα ολικής μαγνήτισης του συστήματος των πυρήνων αυτών να αποκλίνει
από την κατεύθυνση z του στατικού μαγνητικού πεδίου και να πέσει τελικά πάνω
στο επίπεδο xy.
Μόλις διαταραχθεί το σύστημα από την κατάσταση
ισορροπίας και το διάνυσμα μαγνήτισης αποκλίνει έστω και λίγο από την
κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου, αρχίζει το ίδιο να περιστρέφεται με
μεταπτωτική κίνηση γύρω από αυτό ενώ, όσο διαρκεί ο παλμός ραδιοσυχνοτήτων
(RF pulse), αποκλίνει όλο και περισσότερο προς το επίπεδο xy.
Στο σχήμα φαίνεται το διάνυσμα μαγνήτισης κατά τη
διάρκεια εφαρμογής του παλμού ραδιοσυχνοτήτων με συνιστώσες ΜΖ και Μxy
που ονομάζονται επιμήκης μαγνήτιση και εγκάρσια μαγνήτιση αντίστοιχα.
Στην κατάσταση ισορροπίας, ΜΖ = Μ0 και Mxy = 0. Όταν όμως το σύστημα
διεγερθεί από έναν παλμό ραδιοσυχνοτήτων στη συχνότητα συντονισμού, η ΜΖ
μειώνεται καθώς η Mxy αυξάνεται και περιστρέφεται γύρω από τον άξονα z
με συχνότητα ω0. Μετά το τέλος του παλμού, η ΜΖ επιστρέφει εκθετικά σαν
συνάρτηση του χρόνου στην αρχική της τιμή Μ0, ενώ η Mxy μηδενίζεται
επίσης εκθετικά.
Καθώς το σύστημα πυρήνων επιστρέφει στην αρχική
κατάσταση ισορροπίας, οι
πυρήνες
αποβάλλουν ενέργεια εκπέμποντας ακτινοβολία
συχνότητας ίση με τη
συχνότητα συντονισμού στη
περιοχή ραδιοσυχνοτήτων και μεταφέροντας μέρος της ενέργειας τους στα γύρω
μόρια. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται "διαδικασία
χαλάρωσης ή αποκατάστασης’’.
Στην περίπτωση
της συσκευής μαγνητικού συντονισμού
(ANCIENT MENTOR)
οι ραδιοσυχνότητες που εκπέμπονται από τους διάφορους πυρήνες που
παρουσιάζουν spin (υδρογόνου ,
άνθρακα κλπ) της υλικής δομής που ερευνάται, δημιουργούν ένα μαγνητικό πεδίο
(98) του οποίου η συνισταμένη (93)
ΣΥΝΤΟΝΙΖΕΤΑΙ με τη συνισταμένη του μαγνητικού πεδίου που
δημιουργείται από :
1. Την ακτινοβολία της συσκευής (22)
2. Την ακτινοβολία που εκπέμπει ο χειριστής (102) της
(βιοενέργεια) (97)
3. Την
ακτινοβολία που δημιουργεί η αρχική (96) ώθηση (κίνηση) των κεραιών της
συσκευής (15 & 71) στο οριζόντιο επίπεδο.
Στον μαγνητικό συντονισμό, τέλος , συμμετέχει φυσικά
ενεργά και το μαγνητικό πεδίο της γης (103)
και όσα άλλα μαγνητικά πεδία τυγχάνει να υπάρχουν στον περιβάλλοντα
χώρο ικανά να επηρεάσουν – συντονιστούν με τα παραπάνω (όπως σταγόνες
βροχής, υγρασία , υπόγεια ύδατα κλπ)
Κατά τη διαδικασία ‘χαλάρωσης’ ή ‘αποκατάστασης’ πυρήνων από την υλική
δομή που ‘βομβαρδίζεται’
κάθε φορά με Η/Μ κύματα από την συσκευή ,αλλά και από τον ίδιο τον
χειριστή της – που με τον τρόπο αυτό συμμετέχει ενεργά στο πείραμα-
το σύστημα των πυρήνων επιστρέφει στην αρχική κατάσταση
ισορροπίας, με τους
πυρήνες που διαθέτουν
spin
να
αποβάλλουν ενέργεια
εκπέμποντας ακτινοβολία συχνότητας ίση με τη συχνότητα συντονισμού στη
περιοχή ραδιοσυχνοτήτων και μεταφέροντας μέρος της ενέργειας τους στα
γύρω μόρια.
Η ενέργεια που αποβάλλεται φαίνεται ότι είναι φωτόνια, η εκπομπή των
οποίων ως γνωστόν
δημιουργεί ΜΑΓΝΗΤΙΚΌ ΠΕΔΙΟ γύρω από την υλική δομή.
Ο δημιουργούμενος στο υλικό ηλεκτρομαγνητικός κόμβος
λειτουργεί σαν νοητός
μαγνήτης έχοντας σαν πόλους
αφενός τη συσκευή και αφετέρου την υλική δομή, με συνισταμένη
συντονισμού το μεγάλο άξονα του μαγνήτη,
έλκοντας συνεχώς τις κεραίες της συσκευής με την υλική δομή
και φανερώνοντας τόσο την ύπαρξη όσο και τον τόπο που ευρίσκεται
η ερευνόμενη υλική δομή.
Το να συντονίσουμε το σύστημα μας στη συχνότητα
μετάπτωσης κάποιου πυρήνα μοιάζει με το συντονισμό του ραδιοφώνου μας
στη συχνότητα εκπομπής κάποιου ραδιοφωνικού σταθμού.
Ο μαγνητικός συντονισμός γενικά είναι ένα
φαινόμενο που παρατηρείται στα πυρηνικά συστήματα συγκεκριμένων
ατόμων που παρουσιάζουν μη μηδενικό spin,
τα οποία .
απορροφούν ενέργεια σε συγκεκριμένες
συχνότητες συντονισμού όταν υποβάλλονται σε μαγνητικά πεδία που
είναι συντονισμένα με τις φυσικές συχνότητες του συστήματος (ΥΛΙΚΗΣ
ΔΟΜΗΣ). Τα νουκλεόνια του ατόμου εκτελούν συγχρόνως δυο κινήσεις, 1.
περιστροφής γύρω από τον εαυτό τους και 2.
περιστροφή γύρω από ένα νοητό κατακόρυφο άξονα. Ο πυρήνας
έχει μια μεταβαλλόμενη απόκλιση από τον κατακόρυφο άξονά του. Σε
κάθε υλική δομή κινούνται ελεύθερα δισεκατομμύρια διαφορετικά άτομα
σε τυχαίες κατευθύνσεις
Στις επόμενες διαφάνειες αποτυπούται
σε σκαρίφημα το φαινόμενο του μαγνητικού συντονισμού
υλικών δομών , όπως αναπαράγεται ελεγχόμενα (δηλαδή διαρκεί όσο
διαρκεί η εκπομπή Η/Μ ακτινοβολίας από τη συσκευή) από το
σύστημα WMTS.
Το
WMTS
(1) κατευθύνει σε δέσμη 90 μοιρών
τον ηλεκτρομαγνητικό παλμό στην υπό έρευνα υλική δομή (18). Ο Η/Μ
παλμός εξαναγκάζει κάποια από τα πρωτόνια των στοιχείων της υπό
έρευνα υλικής δομής (αυτά που διαθέτουν
spin)
να απορροφήσουν την απαιτούμενη ενέργεια ώστε να μπορούν να
εκτελέσουν περιστροφική κίνηση (spin)
σε άλλη κατεύθυνση. Ο παλμός της συγκεκριμένης συχνότητας φάσματος
αναγκάζει τα πρωτόνια που έχουν μείνει να συντονιστούν και να
περιστρέφονται (spin)
με τη χαρακτηριστική τους συχνότητα και με συγκεκριμένη κατεύθυνση (Lamour
Frequency).
Όταν παύσει η εκπομπή του παλμού Η/Μ συχνοτήτων, τα πρωτόνια
των ενεργοποιημένων στοιχείων της υλικής δομής μετά από
χαρακτηριστικό χρόνο ‘χαλάρωσης’ επανέρχονται στη φυσική τους
κατάσταση ισορροπίας στο μαγνητικό πεδίο. Σε αυτό το στάδιο, το
σύστημα των ενεργοποιημένων πυρήνων
απελευθερώνει την περίσσεια της ενέργειας που απορρόφησαν από
την Η/Μ συχνότητα σε μόρια
του περιβάλλοντος. Κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης ενέργειας, τα
ενεργοποιημένα πρωτόνια εκπέμπουν φωτόνια (2) η εκπομπή των οποίων
ως γνωστόν δημιουργεί μαγνητικό πεδίο γύρω από την υλική δομή (109).
Ο δημιουργούμενος στο υλικό ηλεκτρομαγνητικός κόμβος
λειτουργεί σαν νοητός μαγνήτης (108) έχοντας σαν πόλους αφενός τη
συσκευή (1) και αφετέρου την υλική δομή (18), με συνισταμένη
συντονισμού το μεγάλο άξονα (22) του νοητού –συντονισμένου- μαγνήτη
(108), έλκοντας συνεχώς τις
κεραίες (15) της συσκευής (1) με την υλική δομή (18) και
φανερώνοντας τόσο την ύπαρξη όσο και τον τόπο που ευρίσκεται η
ερευνόμενη υλική δομή.
Απλή σχηματική απεικόνιση
των πέντε μαγνητικών πεδίων που (σε κάποιο βαθμό) αλληλεπιδρούν και
‘συμμετέχουν’ στη δημιουργία του μαγνητικού κόμβου (δηλαδή της εκδήλωσης του
φαινομένου του μαγνητικού συντονισμού) με τη μορφή απλού μαγνήτη για το κάθε
μαγνητικό πεδίο (υλική δομή).
Εδώ παρίσταται το
υποσύστημα των διδύμων ακραίων μεταλλικών κεραιών ευρείας ακτίνας σάρωσης
(14) και (16), που εκπέμπει τα σήματα (19), δηλαδή ηλεκτρομαγνητικά κύματα
κάποιας συγκεκριμένης συχνότητας στην κλίμακα ΗΖ,
σε τομέα συγκεκριμένου εύρους, σε κατεύθυνση Α (25) και αζιμούθιο
(22) προς την οποία ο χρήστης
επιθυμεί να ερευνήσει. Η προς
εντοπισμό εκρηκτική ύλη (18) θα υπάρχει σε άλλη κατεύθυνση από αυτή της
έρευνας (25). Τα εκπεμπόμενα σήματα
(19) από τις δίδυμες κεραίες κάποια στιγμή συναντήσουν την εκρηκτική ύλη
(18).
μέρος των παραπάνω
εκπεμπόμενων από τη συσκευή σημάτων ανακλώνται (20) επί της εκρηκτικής ύλης
(18), αλλάζουν κατεύθυνση (26) και
κινούνται προς το υποσύστημα κεραιών (14) και (16) της συσκευής (1).
Το αζιμούθιο της κεντρικής κεραίας παραμένει (23)
όπως στην αρχική κατεύθυνση.
Μόλις τα επιστρεφόμενα σήματα (20) από την εκρηκτική ύλη (18) εισέρχονται
στο υποσύστημα ταυτοποίησης και επεξεργάζονται και ενισχύονται κατάλληλα.
‘Ένα νέο ηλεκτρομαγνητικό κύμα (21) αρχίσει να εκπέμπεται προς το νέο
αζιμούθιο (κατεύθυνση) (24) που ευρίσκεται η εκρηκτική ύλη.
η συσκευή των κεραιών
αυτόματα και χωρίς την επέμβαση του χρήστη στρέφεται (28) ως προς οριζόντιο
άξονα και κινείται στην κατεύθυνση (27) της εκρηκτικής ύλης. Η κεντρική κεραία
(15) άγεται σε νέα θέση (29) ευθυγραμμιζόμενη προς την κατεύθυνση της
εκρηκτικής ύλης συμπαρασύροντας και τις δίδυμες κεραίες (14) και (16) ώστε να
κινηθούν ανάλογα σε νέες θέσεις (28) και (30) , όχι ευθυγραμμιζόμενες με την
κατεύθυνση της εκρηκτικής ύλης, αλλά διατηρώντας σταθερή τόσο τη γωνία μεταξύ
τους που ο χρήστης αρχικά όρισε, όσο όμως διατηρώντας σταθερά και τις γωνίες
με την κεντρική κεραία.
H
ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΥΛΙΚΗΣ ΔΟΜΗΣ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΗ
ΑΠΟΣΤΑΣΗ
(Το
τεχνολογικό υπόβαθρο που εφαρμόζουμε στα συστήματα
ανίχνευσης και εντοπισμού
εκρηκτικών υλών και μιγμάτων – Ευγενών και κοινών μετάλλων – αρχαίων
κατασκευών, σπηλαίων , εντοπισμού
ανθρώπινων οστών κλπ)
Από την
πολύμηνη παγκόσμια έρευνα (EKΘΕΣΗ ΕΡΕΥΝΑΣ) που πραγματοποίησε ο
πιστοποιημένος Οργανισμός Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (ΓΡΑΦΕΙΟ ΔΙΠΛΩΜΑΤΩΝ
ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΑΣ) προκειμένου να μας
αποδώσει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, μετά τη σχετική αίτησή μας,
και που μας κοινοποίησε την 6 – 6 – 2005, καθίσταται σαφές ότι η
τεχνολογία που παρουσιάσαμε είναι εντελώς πρωτοποριακή και δεν
σχετίζεται ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ με
κανένα από τα υπάρχοντα ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ θεσμοθετημένα διπλώματα ευρεσιτεχνίας (5
τον αριθμό) στον τομέα ‘ανίχνευση εκρηκτικών υλών’.
FΗ πρωτοποριακή τεχνολογία αυτή ήδη εφαρμόσθηκε σε τρεις διαφορετικής
εμβέλειας και τρόπου λειτουργίας συσκευές – συστήματα,
που αναπτύχθηκαν πρόσφατα και οι οποίες στις πολλαπλές δοκιμές πεδίου
επί ένα εξάμηνο λειτούργησαν με άριστα αποτελέσματα, εντοπίζοντας μικρές
ποσότητες εκρηκτικών υλών (κάτω του ενός τετάρτου του κιλού ή 1/2 λίβρας
ΤΝΤ) σε αποστάσεις έως και 1000 μέτρα.
Η ΕΜΒΕΛΕΙΑ ΤΟΥ WMTS
ΣΗΜΕΡΑ ΑΝ Ο ΧΡΗΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΜΟΝΙΑΣ
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ , ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΜΗ
ΕΠΗΡΕΑΖΟΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΚΤΙΡΙΑ..
Τεχνικά
Χαρακτηριστικά της συσκευής 6ης γενειας
με
την κωδική ονομασία AL-6
Μεταξύ
των διαπιστωμένων υλικών δομών ανιχνεύονται και πλείστες εκρηκτικές ύλες
μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται :
TNT (Τρινιτροτολουόλη) , C4 ,Δυναμίτης
, Tορτίλη (γόμωση βλημάτων),RDX
, Μαύρη πυρίτιδα , Άκαπνη πυρίτιδα
Φιτίλια ακαριαία , Πλαστικό ενισχυτικό γέμισμα
, Μ2-Μ3 , Κορδίτιδα και άλλες προωθητικές ύλες βαλλιστικών γεμισμάτων,
Στερεά προωθητικά υλικά πυραύλων,
Εκρηκτικές ύλες με βάση το Νιτρο, Πυροξυλίνη,
Octogene, PETN, Semtex, Νιτρογλυκερίνη,
Νιτρικό αμμώνιο
Διαστάσεις Συσκευής :
Μήκος,
χιλ.
150
Πλάτος,
χιλ.
100
Ύψος,
χιλ.
4 - 6
Συνολικό βάρος,
kιλά
0,5 – 0,8
Ελάχιστο βάρος εντοπιζόμενου υλικού, κιλά
0,04 - 0,5
Απόσταση του προς εντοπισμού υλικού, μέτρα
1000 >
Πάχος του εμποδίου, πίσω από το οποίο υλικό
μπορεί να εντοπιστεί,
χιλ. -
σκυρόδεμα 350 >
- μέταλλο 2,5
Εύρος ορίων θερνμοκρασίας, βαθμοί
Κελσίου από το - 5 μέχρι + 50
Εύρος ορίων θερμοκρασίας αποθήκευσης, βαθμοί
Κελσίου από το -10 μέχρι + 50
Υγρασία (σε +25 βαθμούς
Κελσίου) έως 80 %
Τρόπος λειτουργίας
συνεχής
Επιτρεπόμενη ταχύτητα αέρα, μ /
δ 2
Επιτρεπόμενη σχετική υγρασία αέρος,
% 99
Περίοδος καλυπτόμενης εγγύησης ,
έτη 2
Ενεργειακές Απαιτήσεις
λειτουργίας επαναφορτιζόμενα στοιχεία
συσσωρευτών 18
V
Συνεχής χρόνος λειτουργίας (ένα πακέτο
μπαταριών) > 2000
Ah
Η συσκευή
A
L
– 6 είναι ανεξάρτητη άλλης ενεργειακής πηγής (πλην του συσσωρευτή που φέρει) και
δεν απαιτεί εξωτερική ηλεκτρική ή άλλο είδος ενέργειας για να λειτουργήσει.
Υπηρεσίες.
Ο παραγωγός παρέχει εγγύηση ενάντια στα τυχόν ελαττωματικά μέρη για μια περίοδο
24 μηνών από την παράδοση.
Κατάρτιση
– Εκπαίδευση
Διαθέσιμη κατόπιν αιτήσεως , επί αμοιβή.
Συσκευασία
Η συσκευή
A
L
– 6 μπορεί να συσκευασθεί σε μεμονωμένο κιβώτιο ή θήκη μεταφοράς ή τσάντα από
σκληρή επένδυση , ανάλογα με την επιθυμία του πελάτη.
* Τα παραπάνω τεχνικά στοιχεία εξαρτώνται από
τον τύπο και την έκδοση κάθε συσκευής
Κύριες
λειτουργίες και τρόπος χρήσης της συσκευής (WMTS , AL-6 model)
Στο
τμήμα αυτό παρατίθενται τεχνικές και εμπειρίες προκειμένου ο χρήστης να καταστεί
σε μικρό χρόνο κοινωνός αυτών των εμπειριών και με τη κατά το δυνατόν πιο μικρή
χρονικά αυτοεκπαίδευση στο πεδίο να μπορεί να εντοπίζει τις προκαθορισμένες για
κάθε συγκεκριμένη συσκευή προσυντονισμένες ΚΑΙ ΜΟΝΟ υλικές δομές, στις
προδιαγραφόμενες από αυτό τον οδηγό, εμβέλειες και μέσα.
Οργανώνοντας μια
ανίχνευση
α. Ο ορθός τρόπος συγκράτησης της λαβής
της συσκευής (σχήμα 4,
Εικόνα16)
Η ευθεία συνεχής, εστιγμένη, γραμμή δεικνύει την
κατεύθυνση (αζιμούθιο) της κεραίας της συσκευής (4) στο οριζόντιο επίπεδο. Η
διακεκομμένη, εστιγμένη, γραμμή δεικνύει την κατεύθυνση της προς ανίχνευση
υλικής δομής (5) .
γ. Ο χρήστης (Εικόνα17) ορίζει την επιθυμητή
βαθμίδα ελέγχου (ουσιαστικά καθορίζει την προς ανίχνευση υλική δομή που έχει
ΜΟΝΙΜΑ προσυντονισθεί), μετακινώντας την χειροκίνητη κλίμακα (2) σε μία από τις
έξι προκαθορισμένες και προσυντονισμένες * θέσεις. Οι υλικές δομές που είναι
προσυντονισμένες υπάρχουν στο ειδικό ένθετο.
Εικόνα18
δ. Ο χρήστης (Εικόνα18) αποφασίζει για τον
τομέα έρευνας στο οριζόντιο επίπεδο, δράττοντας πάντα τη συσκευή από τη λαβή,
όπως στην παρακάτω εικόνα φαίνεται. Ο τομέας στον οποίο εκπέμπει
ηλεκτρομαγνητικό φάσμα ο εκπομπός (κεραία) της συσκευής, ορίζεται σαν ένας
κώνος (3) 90 μοιρών περίπου, ένθεν και ένθεν από τον άξονα εκπομπής
(βέλος).
Οι υλικές δομές που αυτή η συσκευή εντοπίζει
υπάρχουν σε ειδική ένθετη έντυπη πιστοποίηση στη συσκευασία κάθε συστήματος
A L
– 6.
ε. Ο χρήστης (σχήμα 6) δίνει μία αρχική ώθηση
(ενέργεια) στο σώμα (1) της συσκευής, μετακινώντας ελαφρά αριστερά (2) – δεξιά
(3) το χέρι με το οποίο δράττει τη λαβή της, όπως φαίνεται στο παρακάτω σχήμα,
διατηρώντας όμως πάντα (Εικόνα19) τον μεγάλο άξονα της συσκευής (7) παράλληλο
με το οριζόντιο επίπεδο.
Εικόνα19
στ. Η συσκευή, (Εικόνα 20) εφόσον εντός της
εμβελείας ενεργείας της, υπάρχει ποσότητα της συγκεκριμένης υλικής δομής (5) που
έχει προσυντονιστεί με την χειροκίνητη κλίμακα (3), θα κινηθεί προς την
κατεύθυνση (6) αυτής της υλικής δομής.
Εικόνα 20
ζ. Ο χρήστης (σχήμα 7) κινείται συνεχώς προς
την κατεύθυνση (4) που ο μεγάλος άξονας (2) της συσκευής (1) υποδεικνύει.
Ουσιαστικά ακολουθεί την κατεύθυνση της μεγάλης κεντρικής κεραίας (2) της
συσκευής. Στο σημείο αλλαγής κατεύθυνσης (3) της συσκευής θα αντιληφθεί ότι
μόλις πέρασε την προς έρευνα υλική δομή (5) και θα την εντοπίσει ψηλαφίζοντας.
σχήμα 7
Διενέργεια
Επιθεωρήσεων με τη χρήση της συσκευής
Βιβλιογραφία: Ηλεκτρονικός Μαγνητικός
Συντονισμός (EPR)
1. Ingram DJ. Free Radicals as studied by ESR.
Butterworths, London, 1958.
2. Assenheim HM. Introduction to Electron Spin Resonance.
Hilger and Watts,London, 1966.
3. Ayscough PB. Electron Spin Resonance in Chemistry.
Methuen, London,1967.
4. Alger RS. Electron Paramagnetic Resonance.
Wiley-Interscience, New York.
5. Fu Yen T (ed). ESR of Metal Complexes. Hilger A,
London, 1969.
6. Gerson F. High Resolution ESR Spectroscopy.
Wiley-Verlag Chemie, Weinheim, 1970.
7. Poole CP, Farach HA. The Theory of Magnetic Resonance.
Wiley-Interscience,New York, 1972.
8. Wertz JE, Bolton JR. Elementary Theory and Practical
Applications in ESR. McGraw-Hill, New York, 1972 and Chapman and Hall,
London, 1986 (2nd ed).
9. Blumenfeld LA, Vooevodski VV, Semenov AG. ESR in
Chemistry. John Wileyand Sons, New York, 1973.
10. Atherton NM. Electron Spin Resonance. Ellis Horwood,
Chichester, 1977.
11. Ranby B, Rabek JF. ESR Spectroscopy in Polymer
Research. Springer-Verlag,Berlin, 1977.
12. Harriman JE. Theoritical Foundation of ESR. Academic
Press, New York,1978.
13. Symons M. Chemical and Biochemical Aspects of ESR
Spectroscopy. Van Nostrand Reinhold, New York, 1978.
14. Pryor WA (ed). Organic Free Radicals. Am Chem Society
Symposium Series,Washington DC, 1978.
15. Forester AR, Neugebauer FA (eds). Magnetic Properties
of Free Radicals.
Landolt-Bornstein. New Series Group II, vol 9.
Springer-Verlag, Berlin, 1979.
16. Swarts HM, Bolton JR, Borg DC. Biological
Applications of Electron Spin Resonance. Wiley-Interscienc, New York, 1972.
17. Pryor WA (ed). Free Radicals in Biology. Academic
Press, New York, vol 1-6, 1976-1984.
18. Knowles PF, Marsh D, Battle HWE. Magnetic Resonance
of Biomolecules: An Introduction to the Theory and Practice of NMR and ESR
in Biological Systems. John Wiley and Sons, London, 1976.
19. Sealy RC, Hyde JS, Antholine WE. Electron Spin
Resonance: In Neuberger A, Van Deenen LLM (eds): Modern Physical Methods in
Biochemistry. Elsevier, Amsterdam, 1985.
20. Halliwell B, Gutteridge JMC. Free Radicals in Biology
and Medicine. Clarendon Press, Oxford, 1985, 1986, 3rd ed. 2001.
21. Niquel J (ed). The Handbook of Biomedicine of Free
Radicals and Antioxidants. vols 1-3, CRC Press, Boca Raton, Florida, 1989.
22. Hayaishi O, Niki E, Kondo M, Yashikawa M (eds).
Medical, Biochemical and Chemical Aspects of Free Radicals. Proceedings
of the 4th Biennial Meeting of the Society for Free Radical Research,
Kyoto, Japan, 9-13 April, 1988. Elsevier, Amsterdam, 1989.
23. Jansen EG, Blackburn BJ. Detection and
Identification of short-lived free radicals by electron spin resonance
trapping technique. J Am Chem Soc, 90: 5909-5910, 1968.
24. Rice-Evans CA, Diplock AT, Symons MCR. Techniques
in Free Radical Research. Elsevier, Amsterdam, 1991.
25. Motherwell WB, Crich D. Free Radical Chain
Reactions in Organic Synthesis. Academic Press, New York, 1992.
26. Weil JA, Bolton JR, Wertz JE. Electron
Paramagnetic Resonance: Elementary Theory and Practical Applications.
Wiley, New, York, 1994.
27. Fossey J, Lefort D, Sorba J. Free Radicals in
Organic Chemistry. Wiley & Sons, Chichester, England, 1995.
28. Alfassi ZB. N-Centered Radicals. Wiley,
Chichester, 1998.
29. Alfassi ZB. General Aspects of the Chemistry of
Radicals. Viley-VCH, Weinheim, 1999.
30. Rosen GM, Britigan BE, Halpern HJ, Pon S. Free
Radicals in Biology and Detection by Spin Trapping. Oxford University
Press, New York, 1999.
31. Parsons AF. An Introduction to Free Radical
Chemistry. Blackwell Science, Oxford, 2000.
32. Perkins MJ. Radical Chemistry-The Fundamentals.
Oxford University Press, New York, 2000.
33. Sajfutdinor RG, Ivanova L. Electron Paramagnetic
Resonance in Biochemistry and Biology. Klumer Academi, Dordrecht, 2001.
34. Schweiger A, Jesch Ke. Principles of Pulse
Electron Paramagnetic Resonance. Oxford Univerity Press, Oxford, 2001.
35. Denisov ET, Denisova TG, Polidova TG. Handbook of
Free Radical Initiators, Wiley, Chichester, 2003.
36. Gerson F. Electron Spin Resonance Spectroscopy
for Organic Chemists. Wiley-VCH, Weinheim, 2003.
37. Bender C, Berliner LJ, eds. EPR: Instrumental
Methods. Klumer Academic/Plenum, Dordrecht, 2004.
